پلی پروپیلن PP
پلی پروپیلن یک پلیمر اضافی ترموپلاستیک است که از اجتماع مونومر های پروپیلن ساخته شده است. این پلیمر در انواع مختلفی از صنایع و محصولات از جمله : بسته بندی محصولات مصرفی، ساخت قطعات پلاستیکی برای صنایع مختلف از جمله صنعت خودرو، همچنین دستگاه های ویژه زنده مانند دستگاه های منسوجات و … کاربرد دارد.
تاریخچه کشف و تولید
پلی پروپیلن برای اولین بار در سال 1951 توسط پل هوگان و رابرت بنکس ساخته شد؛ همچنین بعد از این دانشمندان، دانشمندان ایتالیایی و آلمانی موفق به ساخت آن شدند. چندی بعد در سال 1954 پروفسور جولیو ناتا، شیمیدان ایتالیایی، موفق به تولید اولین رزین پلی پروپیلن شد. به طور کلی تا به امروز این پلیمر بسیار محبوب شده و یکی از رایج ترین پلاستیک ها در جهان است.
ویژگی های پروپلین PP
برخی از مهم ترین خواص پلی پروپیلن :
1) مقاومت شیمیایی
اسید ها و پایه های رقیق شده با پلی پروپیلن واکنش نمی دهند و این باعث می شود این ماده برای ساخت ظروف مواد تمیز کننده، محصولات کمک های اولیه و مواردی دیگر از این دسته انتخاب مناسبی باشد.
2) کشسانی و چقرمگی
اگر چه پلی پروپیلن به طور کلی ماده ای سخت محسوب می شود اما گفته شده، این پلیمر بیش از هر ماده ی دیگری دارای خاصیت کشسانی است. چقرمگی یک اصلاح مهندسی است که به تغییر شکل بدون شکسته شدن گفته می شود. پس به طور کلی پلی پروپیلن خاصیت کشسانی و چقرمگی بالایی دارد.
3) مقاومت در خستگی
پلی پروپیلن بعد از پیچ خوردن یا خم شدن، شکل ظاهری خود را حفظ می کند. این خاصیت به ویژه در ساخت لولا بسیار مفید و کارآمد است.
4) عایق برق
پلی پروپیلن مقاومت بسیار بالایی در برابر برق دارد و به همین دلیل برای قطعات الکترونیکی بسیار مفید است.
5) انتقال
اگرچه می توان پلی پروپیلن شفاف تولید کرد، اما این پلیمر در حالت طبیعی رنگی مات دارد. پلی پروپیلن شفاف با عبور نور می تواند برای زیبایی مکان های خاص نیز استفاده شود.
البته اگر انتقال بسیار زیاد نور مد نظر باشد، پلاستیک هایی مانند آکریلیک یا پلی کربنات گزینه های بهتری هستند.
مزایای استفاده از پلی پروپیلن
1) نسبتاً ارزان بوده و به راحتی در دسترس قرار می گیرد
2) به دلیل ماهیت نیمه کریستالی از مقاومت بالایی برخوردار است
3) دارای سطح نسبتاً لغزنده ای است
4) در مقابل جذب رطوبت، بسیار مقاوم است
5) عایق الکتریکی خوبی است
معایب استفاده از پلی پروپیلن
1) ضریب انبساط حرارتی بالایی دارد که کاربردهای آن را در دماهای بالا محدود می کند
2) مستعد اکسید شدن است
3) مقاومت کمی در برابر حلال های آروماتیک و کلر دارد
4) رنگ آمیزی آن دشوار است؛ دلیل این امر داشتن خاصیت اتصال ضعیف مولکول های آن است
5) بسیار قابل اشتعال است